‘Op een mooie Pinksterdag’, zongen L en ik toen we wegreden op weg naar Berg en Dal. Het was die negende juni 2019 een prachtige eerste Pinksterdag. Niet te warm, niet te koud, droog en bewolktzonnig. We gingen op queeste! 

Het was het begin van een uitdaging die ik mezelf had gesteld. Het Limespad lopen, de nieuwste langeafstandswandeling van Wandelnet, van Berg en Dal naar Katwijk, dwars door Nederland. Dit jaar, was het plan, wilde ik tijdens mijn ene week vakantie proberen om het stuk van Berg en Dal naar Utrecht te doen, volgend jaar kwam dan de andere helft aan de beurt.

Er was een kleine mits in het spel: lopen doet pijn. Ik heb claudicatio intermittens, in de volksmond ‘etalagebenen’ genoemd. De slagaderen in mijn benen zijn vanaf de knie zo goed als dichtgeslibd. De spieren in mijn onderbenen krijgen daardoor te weinig zuurstof, en dat doet –uiteraard- pijn tijdens het lopen. Het voelt alsof er steeds allerlei messen in mijn kuiten worden gezet. De enige manier om te voorkómen dat de aderen helemaal dicht gaan zitten, is 'door de pijn heen' te lopen. Welaan, dan is zo'n langeafstandswandeling een goede therapie!